Lyle Ritz
| Lyle Ritz | ||||
|---|---|---|---|---|
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Lyle Joseph Ritz | |||
| Geboren | Cleveland, 10 januari 1930 | |||
| Geboorteplaats | Cleveland
| |||
| Overleden | 3 maart 2017 | |||
| Overlijdensplaats | Portland
| |||
| Land |  Verenigde Staten
| |||
| Werk | ||||
| Genre(s) | jazz | |||
| Beroep | muzikant | |||
| Instrument(en) | contrabas, ukelele | |||
| (en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Lyle Joseph Ritz (Cleveland, 10 januari 1930 - 3 maart 2017)[1][2][3] was een Amerikaanse jazzcontrabassist en studiomuzikant. Hij wordt ook wel de vader van de jazzukelele genoemd.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Ritz, die was betrokken bij meer dan 5000 opnamesessies, werkte aan het begin van zijn carrière in een muziekzaak in Los Angeles. Daar leerde hij tijdens de jaren 1950 de mogelijkheden kennen van de ukelele. Na beëindiging van zijn militaire diensttijd in de Koreaanse Oorlog, waar hij tuba speelde in een legerband, werd hij ontdekt door Barney Kessel, die op dat moment werkzaam was voor Verve Records aan de westkust. Kessel bood Ritz een contract aan. In 1957 presenteerde hij (in trio met Red Mitchell en Gene Estes) de lp How About Uke?, gevolgd door 50th State Jazz (1959, met onder andere ook Joe Mondragon, Paul Horn en Don Shelton). Beide albums waren vooral in Hawai succesvol.
Tijdens de daaropvolgende jaren werkte hij als contrabassist bij de studioformatie The Wrecking Crew, die betrokken waren bij talloze sessies rondom Los Angeles tot in de vroege jaren 1980. Ze waren te horen op de hit Taste of Honey van Herb Alpert, You've Lost That Lovin' Feelin' van The Righteous Brothers en de song Good Vibrations van The Beach Boys, verder bij opnamen van Sonny & Cher, The Monkees, Dean Martin en Linda Ronstadt. Daarnaast werkte Ritz ook mee aan filmmuziek als Bound for Glory (1976), Face the Music (1979) en No Drums, No Bugles (1972). In zijn latere jaren keerde hij terug naar de ukelele, nam hij nog meer albums op en woonde hij in Portland. Volgens jazzdiscograaf Tom Lord was hij van 1957 tot 2007 betrokken bij 44 opnamesessies.
Overlijden
[bewerken | brontekst bewerken]Lyle Ritz overleed in maart 2017 op 87-jarige leeftijd.
- ↑ (en) Lyle Ritz. Discogs. Gearchiveerd op 21 december 2021. Geraadpleegd op 21-12-2021.
- ↑ (en) Lyle Ritz. Musician Biographies (30 juni 2021). Gearchiveerd op 21 december 2021. Geraadpleegd op 21-12-2021.
- ↑ (en) Lyle Ritz age, hometown, biography. Last.fm. Gearchiveerd op 21 mei 2024. Geraadpleegd op 21-12-2021.
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Lyle Ritz op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.